W kadzidlańskiej bibliotece 9 listopada rozbrzmiał Brel. I to jak! Młodzi artyści i Mistrz Adam Wołosz zaprezentowali, w znakomitej interpretacji, najpiękniejsze utwory znakomitego pieśniarza. Liryka mieszała się z sarkazmem, melancholia z najdzikszą siłą życia, przedni humor z przenikliwą krytyką. Młodzi nie tylko śpiewali. Także grali. I to jak! W piątkowy wieczór wystąpili: Adam Wołosz, Beata Gwara, Sylwia Siarniak, Patrycja Brzozowa, Mateusz Augustyniak, Monika Maliszewska, Klara Sobiech, Iza Wołosz, Bartosz Wołosz, Dorota Wołosz, Kuba Kowalski, Janusz Łaszczych, Hubert Gwara, Angelika Waśkiewicz, Anna Świtaj.

Spotkanie przygotowały: Wiesława Sobiech, Krystyna Sutuła, Łucja Sobiech, Krystyna Łaszczych, Elżbieta Sadłowska. Pięknie dziękujemy. Adamowi, wszystkim muzykom i wokalistkom gratulujemy i zapewniamy o podziwie.

Jacques Brel urodził się i wychowywał w Schaerbeek, na północnych przedmieściach stolicy Belgii - Brukseli. Po ukończeniu 23 lat wyjechał do Francji, aby poświęcić się karierze muzycznej. Występował w kabaretach i komponował. W 1956 nagrał piosenkę Quand on n'a que l'amour, która przyniosła mu powszechną popularność. Występował wspólnie z Maurice'em Chevalierem i Michelem Legrandem. Stał się szeroko znany wśród francuskiej publiczności. Odbył tournée po Europie. Szczyt kariery międzynarodowej osiągnął w latach 60. odwiedzając m.in. kraje za żelazną kurtyną - Związek Radziecki, Polskę. Śpiewał głównie po francusku i flamandzku. W krajach francuskojęzycznych często uznawany jest za jednego z najlepszych piosenkarzy z kręgu kultury francuskiej. Znany był ze swych tekstów, humorystycznych piosenek (Les bonbons, Le lion, Comment tuer l'amant de sa femme...). Nacjonaliści, urażeni stosunkiem Brela do narodowych przywar Flamandów, zabronili mu występów w wielu miastach rodzinnego kraju. W 1969, będąc u szczytu powodzenia, ogłosił zakończenie kariery muzycznej, poświęcając się jedynie aktorstwu. Ostatnie lata życia chory na raka płuc spędził we francuskiej Polinezji na Markizach, mieszkając na wyspie Hiva Oa. Tuż przed śmiercią wrócił do Francji i nagrał ostatni pożegnalny album. Został pochowany w Atuona na tym samym cmentarzu co Paul Gauguin (źródło: wikipedia)

>> Zdjęcia